Kan Damlıyor Yüreğimize

KAN DAMLIYOR YÜREĞİMİZE


Dolaşıyor ihanet,
Şehir şehir,
Meydan meydan.
Kanlı eller
Güvercinler salıyor gökyüzüne.
Ve beyaz kanatlardan
Kan damlıyor yüreğimize

Sen,
İhanetle tokalaşan ellerin
Tanımadığı,
Dünün yetim çocuğu
Artık delikanlısın.
İlk adımı attığın gün,
Birinci yaş günündü.
Kucağı yerine
Oturup mezar taşına
Minicik ellerinle
Dokunup toprağına
İlk defa “baba” derken.
Biliyor muydun
Duvardaki resmi,
Mezar taşındaki ismi,
Baba diye sevmenin
Ne demek olduğunu?

Sen,
Kaderine terk edilen,
Unutulan küçük kız.
Sen unutabildin mi
Babanın yüzünü?
Ya da tutup elinden
Beraber yürüdüğün son günü.
Kimin umurundaki
Neler çektiğin,
Nasıl büyüdüğün.
Mavi önlüklü değilsin artık.
Saçların örülü değil.
Saydın mı
Gözyaşınla ıslanan
Bu kaçıncı karanfil?

Ve siz,
Suskun volkanlar gibi
Susmuş analar
Söndürebildiniz mi
Yüreğinizdeki yangını?
Şehidin ardından
Ağlanmaz diye,
Ağlamamıştınız,
Ağlayamamıştınız
Al bayrağa sarılı geldiğinde
Evlatlarınız.
Şimdi ağlayın!

Mezar taşlarını yıkasın
Göz yaşlarınız.


Dolaşıyor ihanet
Şehir şehir,
Meydan meydan.
Kanlı eller
Güvercinler salıyor gökyüzüne.
Ve beyaz kanatlardan
Kan damlıyor yüreğimize.

Fazıl Ahmet Bahadır