Nurun Gölgesinde / Bülent GÜNDOĞAN

Bahşeyle bir selamı da bu viraneyi mamur et
İnci mercan istemem, kınama gönlümü imar et

Gözyaşımla sulasam baharı benden neşe umar
Aşk tahammül bırakmıyor Sultan’ım, gönül tarumar

Gözlerinizin şavkı düşen iklimlerde suhulet 
Vermek güzel şanından Efendim, derdime derman et

Kaleminize mürekkep taşıyan kervanda yüküm
Tılsımlar ülkesinde secde secde salınmış köküm

Yakamoz gözlerin, denizde gemilere tercüman
Yokluğunla büyür hicranım, çözülürken asuman

Her dem de bahar olur rahmet cemalinden filizler 
Yandıkça yanmak ister pervane, ateş aşkı gizler 

Aşk sazının mızrabı muhabbetin diler Efendim
Bir kıvılcımla Ravza’nda bin bahar inler Efendim

Ateşler filizlenirken dudağından bir nefesle 
Çağırsan kuşların kanatlarından çıkan bir sesle 

İbrahim’i neşe duysam alevden öpücüklerle
Bir tutsan ellerimden Muhammedi gülücüklerle

Eshab-ı Kehf uykusuna dalsam nurun gölgesinde
Aşktan uyanmak ister miyim mahşerin öncesinde

Bir tek muradım, huzuru mahşerde neşene neşe 
Yanmak bir şey değil, cem etsin Rabbim bizi güneşe 

Bir akşam Ravza’nda ellerinden ab-ı hayat içmek 
Gözümde değil Sultan’ım, dert değil dünyadan geçmek 

Aşkı bilmez mi tabip, müşkülüme ne çare versin
Aşka düştüm diye yerecekse beni Mecnun yersin

İklimler sararken sinemi, misali kuş hicretim
Hangi mevsime kanat çırpsam ateştenmiş ücretim

Bu can müşteki derdinden, cananı ateşe verdim
Bürhan-ı neyyirsin Efendim, aşkınla ateş derdim

Ahmed-i kelâmın kalemi ateştenmiş Efendim
Yangınım, biçareyim, ateş küle tenmiş Efendim.

Nakşeylerken gülle gölgeni, amber kokunla yâd et 
Eyvah! Yanmasın ervah, mahşerde gölgenle âbâd et. (sav)

Bülent GÜNDOĞAN