TAŞ MEKTEP
1921 yılında Kayseri Lisesi’nin son sınıfında okuyan 63 öğrenci Sakarya Savaşında şehit olduğu için okul 1920-1921 döneminde mezun veremez.
Taş Mektep, bu kahramanlığın hikayesini anlatan bir film…
Film başladıktan yaklaşık beş dakika sonra ağlamaya başladım… Hiç mübalağa etmiyorum, filmin son sahnesine kadar gözyaşlarımı tutamadım…
Taş Mektep’i izlerken neden bu kadar çok ağladım? Senaryo mu çok çarpıcıydı? Yaşlandığımın mı bir belirtisiydi? Film, günümüzde yaşadığımız olumsuzluklara tepki verememenin çaresizliğini mi tetiklemişti? 1914-1922 yılları arasında süren savaş yıllarında kaybettiğimiz aydın kuşaklar yok olmasına mıydı gözyaşlarım? O kahramanlara layık olamamanın çaresizliğine mi ağlamıştım? Yoksa, Kayserili hemşehrilerimin filme, daha doğrusu milli meselelere ilgisizliği mi idi ağlamamın asıl nedeni? Muhtemelen hepsinin payı vardı…
Yorumlar
Yorum Gönder